Niepojęte dla umysłu, który współdoświadcza. Co ja robię? Czy ja właśnie pochyliłam się przed sobą? Kolejna fala energii przechodzi przeze mnie i teraz już wiem, że umieram i że nigdy więcej nie będę się bała swojej własnej śmierci.

Moje ciało rozpada się, rozpływa i znika, staje się jednością z Miłością, jednością ze wszystkim. „Przepraszam. Proszę wybacz mi” - słyszę ze swoich ust, równolegle wsłuchuję się w swoje własne słowa, rozumiejąc ich znaczenie. Przepraszam za każdą chwilę, w której stanęłam przeciwko życiu we mnie i wokół mnie (wszystko jest jednym, jestem tym który stwarza i doświadcza stworzenia). Przepraszam za każdą krzywdę, którą wyrządziłam z poziomu świadomości, z którego działałam, każdą krzywdę, którą wyrządziłam drugiej istocie, gdy sama cierpiałam i trwałam w stanie zapomnienia.